Standartlarımızı artırmak için koştururken bizi mutlu eden unsurlardan uzaklaşıyoruz. Belkide hayatı kaçırıyoruz. Hep daha iyi bir araba, daha iyi bir ev, daha iyi bir telefon, daha iyi bir saat, hep daha, daha… Esasında daha iyilerin hepsi bizi aynı noktaya götürüyor. pahalı saat ile ucuz bir saat aynı zamanı gösteriyor. Pahalı bir araba ile daha ekonomik bir araba bizi aynı noktaya götürüyor, çok da değişen bir şey yok. Aslında iyi standartlar bizi mutlu etmiyor mutlu olduğumuzu zannediyoruz, büyük bir yanılgı içerisindeyiz. kendimize, sevdiklerimize zaman ayırmıyoruz oysaki zaman en değerli unsur, belkide kıymetini bilmiyoruz. Büyülü gerçekçilik akımının önde gelen isimlerinden Arjantinli yazar Jorge Luis Borges eğer yeniden başlayabilseydim hayata daha çok hata yapar coşkulu sevdalar yaşardım, neşeli olurdum ilkinde olmadığım kadar, çok az şeyi ciddi yapardım, daha çok seyahat eder daha çok güneşin doğuşunu seyrederdim, görmediğim yerlere gider daha çok dondurma yerdim, eğer yeniden başlayabilseydim hayata pabuçlarımı fırlatıp atar çıplak ayakla kırlarda koşardım, ama seksen beş yaşındayım ölüyorum ve ben bunu biliyorum demiş usta yazar.. Bir şeyi geç olmadan yapabilmek önemli olan, zamanı para gibi sonra harcamak üzere biriktiremiyoruz, anı yaşamak gerekiyor, hayatta zaten yaşadığımız anlardan ibaret. Bizi mutlu eden unsurlar mutlu anlar geçirebilmek, dostlar ile sevdiğimiz arkadaşlarımız ile birlikte olabilmek, hoş, kaliteli, keyifli vakit geçirebilmek, bir birimizi kaybettikten sonra değer bilmek değil, hayatta iken, beraber iken değer bilmek, güzel anılar biriktirebilmek. Siz ağlarken gözlerinizi silmek için bir çok elin size uzanmasıdır mutluluk. Sabahları güneşin yeniden doğmasıdır mutluluk, güneşin doğması ile yeniden doğan umutlardır mutluluk, yeter ki perdeyi açmayı unutmayalım, standartlarımızı yükselteceğiz diye hayatı kaçırmayalım..
Sahip olmadıklarına ulaşabilmek için çabalarken, sahip olduklarını unutuyor insan..
01. MAYIS. 2020 İSTANBUL