Sevdiğimiz insanların burcunu, doğum gününü, sevdiği rengi, parfümünü biliyoruz, ama korkularını , pişmanlıklarını, hayallerini, hayal kırıklıklarını,acılarını, yaşanmışlıklarını,hissettiklerini biliyor’muyuz..? koca bir hayır..! Bilmiyoruz, çünkü samimi değiliz ( ben samimiyimdir ) yüzeysel seviyoruz, günlük seviyoruz, anlamıyoruz anlamaya da çalışmıyoruz çünkü dinlemiyoruz,( ben iyi bir dinleyiciyim’dir ) konuşmak,anlatmak nedense daha cazip geliyor en iyi yaptığımız iş konuşmak.( ben az konuşur çok dinlerim ) Halbuki biraz dinlemeyi öğrensek,anlamaya çalışsak bir çok şey daha güzel olacak… Maalesef günümüz ilişkileri ne acıdı’ ki bu hale geldi. Bu hale gelen ilişkilerde taksim tünel hattındaki tramvay gibi, (1.850 m ) binmen’le inmen bir oluyor.Çok çabuk bitiyor, uzun süreli arkadaşlıklar,dostluklar artık kalmamış. Herkes çok biliyor ,ben anladım anlayacağımı, ne anladıysa….??, herkes doktor,herkes avukat, herkes artist,herkes oyuncu,herkes psikolog,herkes hoca, herkes profesör, aslında gemi çok’dan batmış, herkes yalancı, herkes sahte , zarlar’da hileli…. Ne gariptir’ki kazanmak’da artık insanlara yetmiyor başkalarının kaybettiğini de görmek istiyorlar…Hal böyle iken nereye gidiyoruz..? Cehennemin dibine….
01.ŞUBAT.2019 BODRUM